Ο αρχαίος Κεραμεικός ήταν περιοχή-εγκατάσταση των κεραμέων όπως υποδηλώνει το όνομά του. Βρισκόταν στη βορειοδυτική παρυφή της αρχαίας Αθήνας και εκτείνονταν μέσα και έξω από τα τείχη της πόλης που διασχίζουν σήμερα το χώρο των ανασκαφών. Δυο πύλες , το Δίπυλο και η Ιερά Πύλη, συνέδεαν τον εσωτερικό και εξωτερικό χώρο του Κεραμεικού. Η περιοχή των Πυλών («έξω») υπήρξε το μεγαλύτερο αρχαιότερο και πιο γνωστό αττικό νεκροταφείο «το Δημόσιο Σήμα». Η Ιερά Πύλη πήρε το όνομά της από την Ιερά οδό τον δρόμο που ακολουθούσε η πομπή των Ελευσίνιων Μυστηρίων. Ένα τμήμα του αρχαίου Ηριδανού ποταμού περνάει ακόμη και σήμερα από την Ιερά Πύλη, ενώ ο επισκέπτης βαδίζει στο ίδιο επίπεδο που βάδιζαν οι Αθηναίοι την κλασική εποχή. Στην αρχαϊκή εποχή στο χώρο κυριαρχούν οι μεγάλοι ταφικοί τύμβοι. Στην κλασική περίοδο η Ιερά οδός διαμορφώνεται σε ένα τυπικό νεκροταφείο με οικογενειακούς ταφικούς περίβολους να συναγωνίζονται μεταξύ τους στη γλυπτική διακόσμηση. Σε αντίθεση με τη Ιερά Οδό, τον δρόμο του Διπύλου τον χρησιμοποιούσαν οι επίσημες ταφικές τελετές για τους πεσόντες των μαχών που ενταφιάζονταν στο Δημόσιο Σήμα. Επίσημο χαρακτήρα είχε και ο δρόμος που ξεκινούσε από το Δίπυλο προς το εσωτερικό της πόλης, η περίφημη Οδός των Παναθηναίων. Εκεί ανάμεσα στις δύο πύλες βρισκόταν το Πομπείο κτίσμα που γίνονταν οι προετοιμασίες και ξεκινούσε η πομπή των Παναθηναίων προς τιμή της πολιούχου θέας Αθηνάς. Στην οδό των τάφων, σώζονται επιτύμβιες στήλες υψηλής τέχνης και αισθητικής, και ξεχωρίζει η στήλη του Δεξίλεω, ενός νεαρού ιππέα, ο ταύρος στο περίβολο του Διονυσίου και η στήλη της Ηγησούς.